Ал аны апрель айында көчөлөрдүн биринен көргөн. Катерина апасы менен сейилдеп жүргөн, анын колунда бир себет жаңы нан бар болчу. Игорь алардын артынан үйүнө чейин барды. Буга чейин ал, романтик студент, мындай сезимдерди башынан өткөргөн эмес, бул анын эч бир сүйүүсүнө окшош эмес болчу. Ошондон бери жигит кайра кайткыс болуп "жок болуп кетти". Бир ай бою ал Катя жашаган үйдүн терезелеринин алдында уялып туруп, эч кандай чара көрүүгө батынган жок. Жайдын бир жылуу кечинде Катерина кечки абадан дем алуу үчүн арткы бакка чыкты. Ачык сепкилдүү кара тери, жашыл көздөр, кара сары чач, бирюза көйнөк - мунун баарын Игорь түбөлүккө эстеп калат. Ал тартынчаактык менен ага жакындады жана 19-кылымдагы балдагыдай жүгүндү. Кыз уялчаактык менен кызарып, көзүн ылдый түшүрдү. Ошентип, тойго жеткен кооз романтика башталды. Жаштар конокторду жана үй-бүлөсүн кооздугу менен таң калтырууну убада кылган үйлөнүү вальсы даярдашты, бул өзгөчө бий болгон, жандардын бириккен бийи жана сүйүүнүн салтанаты. Датасы белгиленген, ал кыш мезгилинде, Рождествого чейин болушу керек болчу. Игорь бүт үй-бүлө үчүн дос болуп калды, ал тургай Катеринанын кичинекей карындашы эр жүрөк жигитти чын дилинен жакшы көрдү. Ал эми сүйгөн адам болочок жубайынын алдында эрип жатты, ал эми назик колдорун өпкүлөп жатты, кооз гүлдөрдү берет, аны театрга алып барып чейилдөөгө алып чыгат. Жаз билинбей өттү. Бир күнү бүт үй -бүлө шаардын сыртына ат минүү үчүн чогулушту. Бул сентябрдын аягы болчу, күз өзүнүн керемет түстөрүн күйгүзүп жаткан, акыркы жылуу күндөр болгон. Табияттагы ызы-чуудагы пикник, шампан, романтикалык токойдо ат үстүндө сейилдөө, жаштар ошол күнү жөн эле бактылуу болушчу. Алар үчүн акыркы күн. Күтүлбөгөн жерден мылтыктын атылган үнү абдан жакын угулду, балким, бул жакын жерде аңчылыкк мергенчи кылгандыр. Катянын аты талпынып, чуркап жөнөдү, үрөйү учкан кызды дарактардын арасына алып барып тоонун түпкүрүнө алып кирди. Бир мүнөткө жакын убакыттан кийин Игорь атын аргасыздан артынан чуркатты, бирок ал да коркуп калган окшойт. Сүйүктүүсүнүн артынан кеткен Игорь эч нерсени ойлогон жок, жөн эле аларга жетүүнү көздөдү. Алыстан келиндин катуу кыңкыстоосун жана тез токтогон кыйкырыгын укту, түшүндө болгондой ал жакка чуркады. Катя кыймылдабай чөптүн үстүндө жатты, кара көздөрдүн тереңдиги асманды карап турду, жана кочкул күрөң тармал чачтары күзгү жалбырактар аралашкан чөпкө чачыраган. Дарыгерлер бир күн бою жаш жигитти өзүнө келтирүүгө аракет кылышты, жүрөк тамчылары жардам берген жок, Игорь креслонун четинде отуруп, башын чайкап, колдорун түйүп, жөн эле ыйлап жатты...Эрте кеткен жаш сулуунун сөөгү салынган табыт чоң коридорго коюлган. Экинчи күнү Игор табытты бир мүнөткө да таштаган жок, эч ким менен сүйлөшкөн жок, абдан кубарып, эч нерсе жебей жатты. Маркумду акы ркы сапарга узатуу зыйнаты эртең, саат 11ге белгиленген. Кечинде чарчап, кайгыга баткан туугандары бир аз эс алуу үчүн бөлмөлөрүнө жөнөштү. Игор башка бөлмөдө кыздын табыты менен отурду. Саат он бир жарымды көрсөтүп турганда, күтүлбөгөн жерден баары табыт турган бөлмөдөн сонун салтанаттуу вальс чыкканын угушту. Тепкичтен түшүп, конок бөлмөсүнүн эшигин ачып, бул көрүнүштү көргөндөрдүн баары таң калышты: шамдардын күңүрт жарыгында Игорь келинчегин бөлмөдө ак көйнөкчөн тегеректеп турду, ал да бийлеп жаткандай сезилди! Анын башы ийинге эңкейип, маркумдун кубарган жүзүндө бир аз жарым жылмаюу катып калган. Музыка түшүп, ийне табактан жылып, үзгүлтүксүз чырылдата баштады. Кыздын апасы бир аз артка чегинип, эстен танып калды, атасы аны араң кармап калды. Игорь баарына алардын вальты баарынан да көбүрөөк кыялданышарын жана ал аны ак көйнөкчөн бөлмөнүн айланасында айландырууга убада бергенин түшүндүрдү. Кыз табытка салынганда анын кичине жылмаюусу жүзүнөн кеткен жок. Убада аткарылды. Бир айдан кийин Игорь белгисиз оору менен катуу ооруп каза болду. Аларды күйөөсү менен аялы сыяктуу жанаша көмүтү. Жана бир жолу менин аңгемечим Катеринанын сиңдиси Агрипина Васильевна түш көрдү, Игорь менен Катя кооз беседкада чогуу отургандай, айланасында көптөгөн балдар чуркап жүрүшкөн, алар аябай бактылуу отурушту, күтүлбөгөн жерден Катерина анын жанына келип: "Жолдошум убадасын аткарды, мен ага абдан ыраазымын, сен бактылуу бол, сиңдим, жердеги экөөбүз үчүн бактылуу бол!" Чынында эле, Арипина Васильевна согушка жана оор мезгилге карабай абдан бактылуу жашады.