Ржевге жакын жайгашкан чытырман токойдо Улуу Ата Мекендик согуш мезгилиндеги дат баскан танк табылган. Танктын люгу ачылганда айдоочунун отургучунан сержанттын сөөгү табылган. Сумкасынан сүйүктүүсүнүн сүрөтүн жана жөнөтө албаган катты табышкан: "Салам, менин Машам! Сен экөөбүз, балким, кайра көрүшпөйбүз. Бүгүн эртең менен фашисттик танк взводу менен олуттуу салгылашууга кирдик. Фашисттик снаряд биздин танкты кулатып, соотту тешип, досторум Александр менен Михаилди сынык менен өлтүрдү...Анан мени олуттуу жаралады...Машинаны немистер албасын деп токойго алып бардым. А мен өзүм багынгым келбейт. Мен досторумду бийик балатынын түбүнө көмдүм. Алар азыр ал жерде өздөрүн жайлуу сезишет. Ошентип үч танкисттен бирөө гана калды. Түн азап менен өттү, көп кан кетти. Азыр эмнегедир бүтүндөй көкүрөгүмдү күйгүзгөн оору басылып, жаным тынч. Баарын жасай албаганыбыз өкүнүчтүү. Бирок биз болгон күчүбүздү жумшадык. Жолдошторубуз талааларыбызды жана токойлорубузду аралабашы керек болгон душманды кууп жетет. Эгер сен болбогондо, мен эч качан мындай жашоону жашамак эмесмин, Маша. Сен мага дайыма жардам берип келгенсиң: фин согушунда жана бул жерде. Мүмкүн, ким сүйсө, адамдарга боорукер болот. Рахмат сага, сүйүктүүм! Адам карыйт, ал эми асман сенин көзүңө окшоп түбөлүк жаш, аны карап, суктана аласың. Алар эч качан карышпайт, өчпөйт. Убакыт өтөт, адамдар жараларын айыктырышат, адамдар жаңы шаарларды курушат, жаңы бактарды өстүрүшөт. Башка бир жашоо келет, башка ырлар ырдалат. Бирок биз жөнүндө, үч танкист жөнүндөгү ырды эч качан унутпагыла. Сенин сулуу балдарың болот, мен дагы сүйөсүң. А мен сени чоң сүйүүм менен таштап жатканыма бактылуумун. Сиздин Сергей Никитин 1941-жылдын 14-октябры ".